BİR VEDAYA DEĞMEZMİŞ

Filiz Yavuzkurt

E-Posta :

Şimdi ne aklında kalacak nede yüreğinde. Ne sesi kalacak kulağında nede bitmeyecek zannettiğin sevgin.

Tek başına olduğunda dünya öyle kalabalık geldi ki sana, aynı aşkın karanlığında onunla yalnızlığı seçtin sen. Oysaki aşka sağırdın ,ne içinden gelen ses , nede gören gözlerin tanıdı aşk’ı, hep duyarsız ve umursamazdın ,kendine aşk ta inanmazken aşk buldu seni sonunda…

Evet yanlış insanı doğru sevdin belki, bedelsiz ve hesapsızca sevmenin ne kadar can yaktığını ,nefessiz bıraktığını anladın, yaşadın ve yaşattın içinde. şimdi sıra acılara geldi, severken vazgeçmenin kor halini, yüreğinde hissedeceksin, için yanacak ama alışacaksın….

İsmi ile imza attığın yüreğin öyle acıyacak ki, içindeki öfke büyüdükçe sen azalacaksın…

Sabahlar gecikecek sana, bitmek bilmeyen geceler, doğmayan güneş göz yaşlarında buluşacak, ağlayacak ve anlatacaksın kendine.

Anlatamadıkların göz yaşı olacak damla damla ve kendine sığınacaksın ..

Bir süre korkacaksın kalbine esir kalmaktan ve aşk denince susacaksın…

Yaşadığın aşk çaresizliğin olacak, boğacak seni ve karanlıklar artacak yüreğinde.

Yazarak bitiremediklerini, bitirerek yazmaya başlayacaksın artık. Her gün yeniden çaresizliğin gelecek aklına, kelimeler boğazında düğümlenecek ve yine ağlayacaksın. Dilinle söyleyemediklerini göz yaşların konuşturacak ve hayata susacaksın. günler böyle geçecek, yüreğindeki sızı büyüyecek ama alışacaksın…’ …

Artık kararmayacak gecelerin, sabahlar gecikmeyecek sana ,hiç yaşamadığın bir yüreğin karanlığında siyaha boyanmış acıların silinecek ve aşkından vaz geçip,

 ’’ BİR VEDAYA BİLE DEĞMEZMİŞ’ ’diyeceksin…